De pracht en praal van Atlantisch Canada

Wanneer mensen naar Canada reizen, kiezen ze vaak voor regio west (Vancouver/Calgary) of regio oost (Toronto/Montreal). Nog verder naar het oosten ligt echter een derde (minder) bekende reisregio van Canada; Atlantisch Canada.

Reizen in Atlantisch Canada kan vanuit Oost-Canada of via Saint John’s op New Foundland. Wij vlogen in op Halifax; de hoofdstad van Nova Scotia. Halifax is een leuke havenstad waar moderne gebouwen afgewisseld worden door historische opslagplaatsen en werven. In Halifax is het leuk om langs de waterkant te slenteren; helemaal als je het geluk hebt er te zijn tijdens één van de vele festivals met livemuziek. Daarnaast vind je in Halifax de Citadel Hill; een stervormig fort uit 1749 ter verdediging van de haven. Vanaf hier heb je mooi uitzicht over de stad. Ook de Halifax Public Gardens - een gratis toegankelijk park met de oudste Victoriaanse tuinen van Noord-Amerika - is zeker een bezoekje waard. Ook vanuit historisch oogpunt is Halifax een interessante plaats: hiervandaan vertrokken in de nacht van 14 op 15 april 1912 namelijk 2 reddingsschepen naar de Titanic. Veel slachtoffers zijn in Halifax begraven, waaronder ook J. Dawson waarvan foutief door veel meisjes gedacht werd dat hij het personage uit de film was welke vertolkt werd door Leonardo DiCaprio. Tot slot vind je in Halifax de ‘Little Dutch Church’, één van de oudste kerkjes van Canada. Leuk voor een fotootje, maar jammer om te horen dat het eigenlijk verbasterd is vanuit ‘Little Deutsch Church’.

Het volgende kerkje dat we op onze route tegenkwamen was de St. John’s Anglican Church, welke benoemd is tot monument en in Peggy’s Cove staat. Peggy’s Cove staat bekend als één van de populairste vissersdorpjes in Canada. Het meest gefotografeerde plekje van Atlantisch Canada is Peggy’s Point Light house; een pittoreske rood-witte vuurtoren. Verder vind je hier veel van de karakteristieke en voor de regio zo kenmerkende houten huisjes op palen.

Nog iets verder naar het zuiden ligt Lunenburg; de grootste vissersplaats aan de zuidelijke kust van Nova Scotia. Deze aan de haven gelegen plaats herbergt een historisch centrum met fel beschilderde houten gebouwen uit de 18e en 19e eeuw benoemd tot UNESCO-werelderfgoed. Het meest bekende gebouw is het rood geschilderde Fisheries Museum of the Atlantic. Een ander prachtig gebouw is het Knaut-Rhuland House Museum. Hier kun je een rondleiding krijgen door een – uiteraard – gekostumeerde gids.

Nova Scotia heeft naast de historische dorpjes ook een prachtig natuurpark: Kejimkujik National Park. Dit is het enige nationale park in Canada dat daarnaast ook National Historic Site is dankzij de vele archeologische vindplaatsen die tonen dat hier in een ver verleden indianen en kolonisten woonden. In het park is het heerlijk wandelen en ook de kano is een favoriet vervoersmiddel (en vaak zijn dit ook de 2 beste manieren om het meeste te zien). Wij kozen echter voor een tocht per fiets en lieten ons verbazen door de vele eekhoorntjes, prachtige bossen en bosmeren en zelfs een paar herten die langs de weg met ons meeliepen.

Langs de oostkust zijn we langs kleine dorpjes en het kleine openluchtmuseum van Sherbrooke Village naar Sydney gereden, waarvandaan we de nachtboot naar Newfoundland namen. Gezien de korte tijd die we hadden, besloten we alleen naar het Gros Morne National Park te gaan en de rest voor een andere reis te bewaren. Wij vonden de afwisseling ten opzichte van de meer platte regio waar we vandaan kwamen heel aangenaam. Daarbij zagen we op Newfoundland zowel een beer als een eland, dus dit was voor ons een prachtige toevoeging op de reis. Daarbij hebben we een hele bekende wandeling met aansluitende boottocht gemaakt; Western Brook Pond Trail. De boot leidt je door het fjord langs prachtige watervallen en spectaculaire kliffen. Speciale vermelding voor de gidsen, die echt een absolute toevoeging vormden en de bootreis nóg indrukwekkender maakten.

Terug naar Nova Scotia kwamen we op de meest bekende locatie van de provincie: Cape Breton Highlands National Park met daarin de Cabot Trail: de populairste autoroute van Atlantisch Canada. Deze route biedt diverse wandelmogelijkheden en daarnaast bijna continu zicht op de kust en de hooglanden. Wij reden de route van oost naar west waardoor je aan de waterzijde rijdt in plaats van dat er nog een rijbaan tussen zit.

Vanaf de Cabot Trail reden wij naar Pictou waar we de ferry namen naar Prince Edward Island. Grappig feitje; naar het eiland toe gaan kan per ferry of brug en is altijd gratis; pas wanneer je het eiland verlaat, dien je de ferry of de tolbrug tegen betaling te nemen. Prince Edward Island staat bekend om de boerderijen, vissersdorpjes, glooiende heuvels, rode rotskusten en stranden. Wij waren hier aan het eind van het seizoen (eind september) en konden helaas op veel plaatsen al niet meer terecht (een enkel strand was zelfs al afgesloten). We hebben dan ook snel de Confederation Bridge genomen naar onze laatst te bezoeken provincie in deze regio; New Brunswick.

In New Brunswick stond Hopewell Cape aan de Bay of Fundy hoog op mijn verlanglijstje. Deze plaats heeft het grootste getijdenverschil ter wereld: Bij eb kun je over de oceaanbodem wandelen en bij vloed stijgt het water tot wel 15 meter erboven. Door dit grote getijdeverschil zijn de rotsen aan de kust dusdanig gevormd dat deze de Flowerpot Rocks worden genoemd. Kijk maar naar de foto en dan zeg je waarschijnlijk: ‘O ja!’ Hierna reden wij verder naar de Amerikaanse staten van New England, maar tot zover was Hopewell Cape het absolute hoogtepunt en een unieke ervaring welke je in Oost- of West-Canada niet gaat vinden.

Deze reis heeft mij doen inzien dat Canada, naast het indrukwekkende westen en oosten, ook een prachtig Atlantisch deel heeft dat op geheel eigen wijze weet te imponeren. De combinatie van de vele vissersdorpjes, historische gebouwen en de diversiteit aan natuur die de verschillende provincies bieden, zul je niet snel vinden in een ander deel van Canada, of waar dan ook ter wereld!

Terug naar alle blogs -->