Het verborgen paradijs van Tasmanië

Eind maart vloog ik naar Australië om, na een korte kennismaking met Sydney, een bezoek te brengen aan ‘Tassie’, zoals de locals hun eiland Tasmanië liefkozend noemen.

Tasmanië

Andere delen van Australië heb ik in eerdere reizen al mogen bewonderen, maar Tasmanië is van een heel andere orde. Een groot deel van het eiland is beschermd gebied en een eldorado voor wandelaars. De schitterende natuur met ruige landschappen in het westen, de spectaculaire bergen en meren van Cradle Mountain N.P. en de oogverblindend mooie kust in Freycinet N.P met Wineglass Bay vormen samen een heel divers geheel.

Het eiland dankt zijn naam aan de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman, die het eiland in dienst van de VOC in 1642 ontdekte. Qua oppervlakte is het anderhalf keer zo groot als Nederland, maar er wonen slechts een half miljoen mensen.

Hobart

Ik landde in Hobart, de hoofdstad van het eiland. Daarna ging ik mijn auto ophalen en reed ik - ze rijden hier aan de linkerkant - naar mijn eerste verblijf. Hobart is een sfeervol havenstadje met op zaterdag de gezellige Salamanca markt. Het stadje heeft een moderne, koloniale en maritieme mix aan architectuur en een rijke historie.

Route naar Strahan

Vanuit Hobart reed ik met een omweg langs de kust naar het westelijk gelegen Strahan. De route zelf is even spectaculair als kronkelig en geeft u meteen een goede indruk van het ruige en groene eiland. Onderweg passeer ik tal van lieflijke dorpjes, maar er zijn eveneens volop mogelijkheden om te stoppen voor wandelingen en hikes, zoals in Mount Field National Park bijvoorbeeld, waar u een korte hike kunt maken naar de indrukwekkende Russell Falls. Een andere optie is het Franklin-Gordon Wild Rivers National Park, waar u door het regenwoud kunt wandelen via een goed aangelegd pad.

Strahan

Strahan is een beetje ‘the adventure capital van Tasmanië. In en om het kleine havenstadje aan de Gordon River zijn uiteenlopende activiteiten mogelijk. Ik heb hier een boottocht gemaakt over de Gordon River met uitzicht op de schilderachtige wildernis en een stop op Sarah Island, een voormalig gevangenen eiland. Een enthousiaste dame vertelt op interessante wijze over het verschrikkelijke leven op dit eiland, maar doet dit gelukkig wel met een knipoog.

Cradle Mountain & Lake St. Clair National Park

Cradle Mountain - Lake St. Clair National Park was mijn volgende stop en vormde een hoogtepunt, zowel figuurlijk als letterlijk, van mijn reis. Dit prachtige National Park herbergt enorm veel mogelijkheden voor wandeltochten en meerdaagse trekkings. Het is tevens het starpunt van de bekende Overland Track, een zesdaagse tocht langs bergen, meren, hutten en niets anders dan de natuur. Een niet te missen ervaring voor als u de tijd heeft én, niet onbelangrijk, een ervaren hiker bent! Maar er zijn ook talloze opties voor wandelingen variërend van een kwartier tot een paar uur. De weersomstandigheden zijn hier nogal grillig en het kan van uur tot uur anders zijn. Ik had de pech dat ik het park bezocht op een regenachtige dag en de toppen van Cradle Mountain niet zichtbaar waren, maar zelfs dan volgen de panoramische uitzichten elkaar in rap tempo op.

De oostkust van Tasmanië

Na twee volle dagen in Cradle Mountain NP ruilde ik rauwe bergtoppen in voor een wat idyllischer gebied: de oostkust. Mijn verblijf op het schiereiland bracht mij bij Port Arhur Historic Site. Ik bezocht deze oude strafkolonie achter Eaglehawk Neck, wat een diepe indruk op me heeft gemaakt. Een pittige wandeling bracht me vervolgens naar de uitzichtpunten op Wineglass Bay en Promise Bay in het Freycinet National Park. Twee helderblauwe baaien worden hier gescheiden door parelwitte stranden en een strook groene bebossing. Het kan niet anders dan dat hier de term ‘paradijselijk’ ooit voor bedacht is.

Vanuit Port Arthur begint ook de bekende Three Capes Walk. Die heb ik niet gelopen, maar ik koos voor een boottocht langs de spectaculaire kustlijn tussen Port Arthur en Eaglehawk Neck, wat onderdeel is van het Tasman National Park. Onderweg komt u onder andere langs grillige rotsen, vaart u in kleurrijke grotten en komt u langs een kolonie zeehonden die onbezorgd liggen te relaxen op de rotsen. Met een beetje mazzel ziet u hier, afhankelijk van het seizoen, zelfs walvissen. 

Voordat ik er erg in heb, is de laatste dag aangebroken en wat is alles dan weer snel voorbij gegaan. De laatste autorit terug naar Hobart duurt ongeveer twee uur, maar ook nu verveel ik me met de uitzichten weer geen seconde! Bij Port Arthur Lavendel Farm stop ik nog voor een smakelijke lunch en een vers kopje koffie. Wijnliefhebbers komen op Tasmanië overigens ook uitstekend aan hun trekken, want het aantal traditionele wijnboerderijen is er niet op één hand te tellen. 

Met mijn hoofd vol mooie herinneringen stap ik op het vliegtuig terug naar huis. Abel Tasman ontdekte Tasmanië in 1642, ik in 2019, maar ik denk dat we allebei even enthousiast waren! 

Bent u geïnteresseerd in een reis naar Tasmanië? Onze reisadviseurs helpen u graag met het samenstellen van een reis op maat!